Η ευτυχία της δυνατότητας ή η δυνατότητα της ευτυχίας;

Πολλές φορές στην ζωή θα πρέπει να πορευτείς σαν ένας Άλλος για να συνειδητοποιήσεις ποιος πράγματι είσαι…

Μέσα σε προκατασκευασμένες εικόνες και δανεικές αντιλήψεις, είναι αναπόφευκτο να ξεχάσεις το δικό σου πρόσωπο. Με θολή ματιά δεν μπορείς να κοιτάζεις τον ουρανό.

Κοιτάζεις μα δεν βλέπεις. Είναι μία άγονη παρατήρηση, βλέμμα χωρίς ψυχή.

Και έπειτα συνηθίζεις…το χρόνο που κυλάει μέσα από μία σατανική περιοδικότητα, αναπαράγοντας γρίφους και εδραιώνοντας την απόγνωση. Μα η συνήθεια είναι η ίδια δαιμονική, μεταθέτει τις ευθύνες στη συγκυρία, στην φθορά του χρόνου, σε τρίτους που είναι ξένοι και ουδέποτε σε κατάλαβαν.

Η ευτυχία δεν είναι φαντασιακή κατάσταση. Δεν είναι ουτοπία, ούτε μία μέλλουσα ιδανική εκδοχή των πάντων. Είναι δυνατότητα, κίνητρο και ανάσα. Είναι το παρόν που κυλάει μέσα από ανεξιχνίαστες βουλές, αλλά σου παρέχει αμέτρητες δυνατότητες για να αιχμαλωτίσεις τη στιγμή. Η ευτυχία είναι μία πορεία προς αυτό που πράγματι είσαι. Μία μορφή γνώσης που νικάει κατά κράτος κάθε απόγνωση. Για να την κατακτήσεις , όμως, θα πρέπει να δεχτείς ότι ο ξένος είσαι εσύ. Να αναμειχθείς με το πλήθος, να απαγκιστρωθείς από την εγωπάθεια και τα αυτοσχέδια δράματα. Θα πρέπει να διαλύσεις πολλούς μικρόκοσμους μέχρι να αισθανθείς την λύτρωση που συνοδεύει την εύρεση του δικού σου κόσμου.

Χωρίς αγάπη όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Αγάπη προς εσένα, προς τους άλλους, προς κάθε τι που σε περιστοιχίζει. Και αν βρεθείς σε μία αδιάκοπη μεταμόρφωση, μην τρομοκρατείσαι. Πρέπει να αντέχεις όλα τα πιθανά σου πρόσωπα για να γίνεις αλλεργικός στα προσωπεία.

Οι φόβοι που σε περιμένουν στην γωνία, ακινητοποιούνται όταν σε βλέπουν αποφασιστικό να θέλεις να αποτινάξεις το σκοτάδι. Ο χρόνος σου έφερε πολλά, ποθητά και αθέλητα, μα εσύ κατάλαβες ότι είναι ένα παιχνίδι όπου οι κανόνες ανατρέπονται. Ακόμα και τα πιο αναπάντεχα, εκ πρώτης φρικαλέα βιώματα, κατάφερες να τα μετατρέψεις σε οχήματα για την αυτογνωσία σου. Τελικά ήταν δώρα θεόσταλτα, αφυπνίσεις μεταμφιεσμένες σε συμφορές, δείκτες της ψυχικής σου αντοχής. Και να που μετά από έναν μαραθώνιο με το χρόνο, η ψυχή σου ξαποσταίνει και το πρόσωπό σου αναδύεται μέσα από ένα ψηφιδωτό ετερόκλητων μορφών. Μέσα από την ποικιλομορφία των δυνητικών σου προσώπων να ανατέλλει το ένα και μοναδικό σου πρόσωπο, αυτή είναι νίκη.

Να μην ξεχνάς την δυνατότητα. Υπάρχει παντού, είσαι ο ίδιος μία δυνατότητα. Είναι πηγή δύναμης σε έναν κόσμο που αρέσκεται να κατηγορεί τον Άλλο ως υπαίτιο για τα δεινά του. Για να δεις την δυνατότητα, πρέπει να πάψεις να είσαι ξένος. Να δεις κατάματα την αλήθεια σου, όσο άβολη και ανατρεπτική και να είναι.

Γιατί η ευτυχία της δυνατότητας, της συνειδητοποίησης ότι όλα είναι δυνατά και ανατρέψιμα, ότι οι κανόνες είναι υποτιθέμενα βολικές κατασκευές που περιπλέκουν απρόσμενα τα πράγματα, είναι εκείνη που καθιστά δυνατή την ίδια την ευτυχία, μέσα από μία ασταμάτητη διαδρομή αυθυπέρβασης.

Να είναι αυτός ο χρόνος γεμάτος από δημιουργική αξιοποίηση της δυνατότητας.

Χωρίς προσωπεία, δεκανίκια και ευφάνταστες δικαιολογίες.

Γεμάτος από φως, από το φως που συνοδεύει κάθε δυνατότητα.

‘’Και μόνο η δυνατότητα ευτυχίας, ακόμη και αν η υλοποίησή της στην πραγματική ζωή είναι σπάνια και αποσπασματική, γεμίζει την ύπαρξή μας με φως’’( Georg Simmel, Schopenhauer und Nietzsche)

Καλή χρονιά!!